Safranla Yazılmış Cin Mektubu

Safranla Yazılmış Cin Mektubu

Hâlid ibni Ebî Dücâne, babası Ebû Dücâne (ra)nın şöyle anlattığını rivayet etmiştir:
Bir kere Rasûlüllâh (sav)e giderek derdimi anlatmak için şöyle dedim: ‘Yâ Rasûlellâh (sav)! Bir keresinde ben yatağımda yatarken evimde değirmen sesi gibi bir gürültü, arı uğultusu gibi bir uğultu duyduğumda ve şimşek çakışı gibi bir parıltı gördüğümde, korkulu bir halde dehşet içerisinde başımı kaldırdım ki bir de ne göreyim! Evimin ortasında siyah bir gölge uzayarak yukarı çıkıyordu. Ona yaklaşıp derisine dokunduğumda, cildini kirpi derisi gibi buldum. O anda yüzüme ateş kıvılcımları gibi bir şeyler saçtı ki beni ve evimi yaktığını sandım. Bunları duyan Rasûlüllâh (sav):
‘Ey Ebû Dücâne! Kâbe'nin Rabbine yemin olsun ki (cinlerden) senin evinde bulunanlar kötü ziyaretçiymişler.
Ey Ebû Dücâne! Senin gibi birisine hiç eziyet edilir mi?!' buyurduktan sonra ‘Bana bir kağıt kalem getirin' buyurdular ve Hz. Ali Efendimize mektubu yazdırdılar. Ebû Dücâne (ra) bundan sonra olanları şöyle anlattı: "Bu mektubu alıp katlayarak evime götürdüm ve onu başımın altına koydum. O gece uykumdan çığlık atan bir sesin haykırışıyla uyandım ki o ses: ‘Ey Ebû Dücâne! Lât ve ‘Uzzâ'ya yemin olsun ki bu kelimeler bizi yaktı. Arkadaşın (Rasûlüllâh -sav-in) hakkı için bu mektubu bizden kaldır. Bir daha senin evine dönmeyeceğiz' diyordu. O zaman ben: ‘Efendim Rasûlüllâh (sav) hakkı için, ben ona danışmadıkça bu mektubu kaldırmayacağım' dedim. Böylece duyduğum inilti, bağırtı ve ağlama yüzünden o gecem çok uzun geçti. Sabah olduğunda doğru gidip Rasû lüllâh (sav) ile beraber sabah namazını kıldım ve o gece cinlerden duyduklarımı ve onlara ne dediğimi kendisine bildirdim. Bunun üzerine Rasûlüllâh (sav) bana: ‘Ey Ebû Dücâne! O topluluktan mektubu kaldır. Beni hak Peygamber olarak gönderen Zât'a yemin ederim ki onlar bu azâbın acısını kıyamete kadar hissedecektir' buyurdu.” (Beyhakî, Delâilü'n -nübüvve, no:30